วันเวลาที่เราคบกัน มันก็นาน จนดูเหมือนทั้งหมดของความต้องการ...ฉันมีเธอไว้ คิดถึงเธออยู่ทุกขณะเข้าออกของลมหายใจ รักเธออย่างไม่เคยรักใคร....ในชีวิต แล้ววันนึงเธอเดินมาบอกลา บอกฉันว่าไม่มีค่า ...ไม่มีสิทธิ์ ทุกเรื่องราวมันโง่งมกว่าเคยคิด เธอไม่เคยซักนิดจะรักกัน
8 ตุลาคม 2545 22:10 น. - comment id 85241
.......ปลอบโยนด้วยเมฆขาวก้อนน้อยๆ.. ปล่อยเค้าเถอะช่างเขาซะ..เช็ดน้ำตาที่ไหลเอ่อ.. อย่าไปจำ อย่าไปคิด...อย่าไปละเมอ.. คนอย่างนั่น อย่ามัวเพ้อ อย่าไปเสียน้ำตา.. .......เมื่อเค้าน่ะ..ไม่รัก.. อย่าไปช้ำมากนัก ให้เสียค่า อย่าไปอ่อนแอ..กับคนอย่างนั่นให้หมดเวลา.. อย่าไปเสียน้ำตาเริ่มต้นใหม่..วันพรุ่งยังไม่เลือน ++ อะไรกังเนี่ยะ...ปลา2 แต่งกลอนปลอบ..เวอร์เกินวัยเลย เจงๆ...แต่อย่าไปเสียใจให้คนนั่นเลยนะคะ อืมม !!..เพราะมากๆๆเลย สื่อความรู้สึกได้เยี่ยมเลยคะ..!!
8 ตุลาคม 2545 22:15 น. - comment id 85242
น้องนุ้ยสู้ๆ กลอนเพราะอีกแล้วจ้า ปล. พี่จะส่ง pc หานุ้ยยังไงอ่ะ นุ้ยอยู่บ้านหรือหอพักคะ
9 ตุลาคม 2545 08:53 น. - comment id 85338
เอาความอบอุ่นหอบมาก้อนใหญ่ โอบล้อมเธอเอาไว้ให้คลายเหงา แม้วันนี้ยังมีน้ำตาของความเศร้า จะเอาความเข้าใจห่วงใยฝากความอบอุ่นไปโอบกอดเธอ
9 ตุลาคม 2545 18:26 น. - comment id 85576
ขอบคุณนะคะ สำหรับทุกๆกำลังใจ พี่หวานขา นุ้ยอยู่บ้านถึงวันที่ 25 นี้อ่ะค่ะ 199/25 ชินเขต 1/33 ต.ทุ่งสองห้อง อ.หลักสี่ กทม 1021