เสียงไม้แห้งกระทบกันใจหวลหา เหล่านกกาบินกลับรังใจหวลไห้ สายลมพัดผ่านแมกไม้ฉันหนาวใจ สายน้ำไหลจากไปไม่หวลคืน เหมือนคนรักจากไปไม่คืนมา ทิ้งสัญญาของเราที่เคยชื่น ทิ้งให้ฉันต้องอยู่อย่างขมขื่น ฉันต้องฝืนอยู่ตรงนี้เพียงลำพัง
เฟื่องฟ้าฟ้าขาว 28 ก.ย. 2545 11:57 น. - ID 23451 
849
0
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
