ไม่เคยคิดจะรัก คิดจะทัก เข้าไปหา ไม่คิดเอ่ยวาจา เอ่ยคำว่า รักออกไป วันหนึ่งก็เกิดรัก เกินจะหักห้ามใจไหว เผลอพลั้งบอกรักไป ด้วยหัวใจมันต้องการ เธอนั้นหันมองหน้า พร้อมวาจาที่ฉะฉาน ฉันนั้นไม่ต้องการ พวกคนพาลอย่างเช่นเธอ เป็นไงละทีนี้ เพราะปากดีและพลั้งเผลอ ไปบอกรักกับเธอ จะละเมอเอาหรือไร เปรียบเธอเช่นเครื่องบิน ที่โผผินไปแสนไกล เรานั้นก็หมาไง ทำอะไรไม่เจียมตัว เจ็บแล้วเราต้องจำ เพราะปากทำให้หมองมัว ปากดีแหละน่ากลัว ภัยถึงตัวเข้าซักวัน