อยากให้เข้าใจ
นาฬิกาหัดเดิน
จากนี้ไปคงไม่ได้พบหน้า
เรื่องราวที่ผ่านมากลายเป็นลมที่วูบไหว
เหมือนฝันที่งดงามไม่ว่าฝันนั้นจะดีเพียงใด
ตื่นขึ้นมา..ทุกอย่างก็หายไป..ไม่เหลืออะไรอยู่ดี
เธอคงอดทนมานาน
ที่ต้องรักฉันด้วยความร้าวรานอย่างนี้
กับการแสดงออกเหมือนไม่รัก ไม่แคร์เธอสักที
มันคงทำให้เธอไม่เคยมีความมั่นใจ
รู้นะรู้..ว่าเธอเองก็รักฉันมาก
และก็รู้ว่ามันก็ยากที่ต้องรักด้วยความหวั่นไหว
ต้องเจ็บปวดตลอดมาเวลาที่คิดว่าฉันไม่เคยมีใจ
จนมาถึงวันที่เธอไม่อาจอดทนต่อไปได้จริงจริง
ฉันมันแย่เอง..ที่ทำให้เธอเข้าใจผิด
ทั้งที่ความคิด..มันตรงข้ามกับการกระทำทุกๆสิ่ง
จะจบกันก็ได้..แต่อยากบอกคำสุดท้ายจากใจจริง
แทนความรู้สึก แทนคำขอโทษ แทนทุกสิ่ง...........ฉันรักเธอ