คนเดียวดายใจแสนสุดเปลี่ยวเหงา บนความเศร้าบอกลาฟ้าสลาย ตนเปลี่ยนตนให้เขื่อนพังทลาย สุดเสียงไฟเร่าร้องสิ้นเยียวยา เหงาทั้งเหงาจะบอกใจ เหงาทั้งใจบอกใครเขา สุดเสียงแสบซาบทรวงสุดซบเซา เหงาใจ บอกใจ ราตรีนี้มองเห็นจันทร์หมอง แสงดาวคล้องเรียงสุดฟ้าสาย ดาวดวงน้อยคล้อยตามระยิบพราย สุขที่ใจ เหงาสุดใจ
20 กันยายน 2545 02:18 น. - comment id 78125
ก็....นั่นแหละ! เหงาก็บอกเหงา อิอิ
20 กันยายน 2545 18:59 น. - comment id 78354
เวลาผมเหงาผมชอบอยู่กับความมืด
21 กันยายน 2545 10:58 น. - comment id 78608
เป็นกำลังใจให้เสมอนะ
21 กันยายน 2545 11:11 น. - comment id 78612
^-^
23 กันยายน 2545 00:20 น. - comment id 79285
ฉันตื่นขึ้นมาพบตัวเองอยู่ในห้องเล็กไร้ผู้คน สายลมพัดเอื่อยเย็นเยียบจนถึงใจ นกน้อยเกาะหน้าต่างแน่นิ่งมิไหวติง เสียงเพลงแผ่วผ่านเหมือนเสียงใจที่คร่ำครวญ เธอรู้ไหม..ในแวดล้อมมีชีวิต มีจิตใจ วิญญาณแห่งสายลม..นกน้อย..และบทเพลง เธอยังมีเธอ เธอยังมีคนของใจ เธอยังมีบันทึกแห่งวันวาน สุขได้ที่ใจเธอ เหงาไปเพราะคนึง ใครกันที่เธอเฝ้าครวญหา ไม่ใช่คนข้างเธอใช่ไม๊...คนดี ใครกันที่เธอได้คลายเหงา ไม่ใช่คนของใจใช่ไม๊...เธอ
23 กันยายน 2545 23:48 น. - comment id 79825
คนของใจไกลลึกสุดห่วงหา คนข้างกายาเหมือนดั่งฝัน แม้จากไปต้องไกลกัน รักนั้นยังชื่นอุรา วันวานที่หมุนเปลี่ยน ไม่ได้เปลี่ยนที่ใจคน ใจฉันยังเวียนวน อยู่ข้างคนที่เธอยังรู้ดี รักเธอใจจริงแท้แน่ว่ารัก แต่ต้องหักห้ามจิตติดไฉน มีสิ่งดีให้กันไม่ได้หรือไร อย่าได้ตัดกันไปเหมือนไกลกัน