หลงรูปจูบจันทร์

โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน

หลง  รำพันร่ำเพ้อ     ทิพากร
รูป   เพียงวิษณุการ   แสร้งสร้าง
จูป ฝากลมไปอาวรณ์  โบยโบก
จันทร์  อย่าให้พี่ร้าง    ห่างไร้ โฉมจันทร์
คืน  ค่ำหนอน้ำค้าง       สล้างโปรย
วัน  กาลสิล่วงโรย       พี่ช้ำ
ฝัน  ดอมเพียงลมโชย  กลิ่นนวล แม่นา
หา  เกินเกรงจะกล้ำ    หวลไห้ อาวรณ์
จันทร์อร่ามงามสรวงสิ้น  บ่เทียมเทียบ
เจ้า สูงเกินจะเปรียบ        พี่ได้
ไม่  กล้าจะเพียงเลียบ     ปรายตา มองเฮย
มา  จะช้ำอกไซร้            หม่นไหม้  เป็นแผล
น้ำ  เลือดโลหิตล้น         นัยนา
ตา   ชื้นชลพา                ชอกช้ำ
หลั่ง อุทกตกมา               เป็นสาย
ริน   แล้วจันทร์ย้ำ          มิได้ มีใจ........				
comments powered by Disqus
  • หญ้า..

    19 กันยายน 2545 18:39 น. - comment id 78022

    มั่ง ๆ  
    
    หลง    แล้วลืมร่างให้ ............. รำลึก 
    รูป      ฉาบช่อชัยพฤกษ์ .......... ซ่อนงิ้ว 
    จูบ      ปากห่อก็ผลึก ................ ผสานขี้ ฟันนา 
    จันทร์ อยู่บนหว่างคิ้ว .......... เปาบุ้นจิ้นผู้ผดุงธรรม 
    
    
    
  • windsaint

    19 กันยายน 2545 21:16 น. - comment id 78054

    ...หลง นามความพร่ำเพ้อ....ละเมอ 
    รูป มิคงอยู่เสมอ...............อาจสิ้น 
    จูบ เจ้ายิ่งเฝ้าเพ้อ.............ครวญคร่ำ ถึงนา 
    จันทร์ อยากจะดับดิ้น........เพราะด้วยรูปจันทร์
    
    พี่จังงังบอกว่าเนี่ยสิ่งที่เป็นประเด็น อิอิ
  • จังงัง พรรคลิงรักลิง

    19 กันยายน 2545 21:16 น. - comment id 78055

    .....ดาษดื่นดรุณเรื่อ..........................กระจะเหลือคณาชม 
    พิศเพ่งระเวงขรม..............................ขณะชมภิรมณ์ดาว 
    โสมส่องสนองหล้า............................ณ นภาพระพายเย้า 
    ส่องสาดพิลาสพราว...........................อุระเราพิเนาว์นวล ฯ 
    
    อื้อ...เข้าใจได้ถูกประเด็นค่ะ หลงรูปจูบจันทร์ก็เป็นเช่นนั้นเลย เก็บจากสถานการณ์แถวๆนี้ล่ะ มองจากต้นไม้ลงมา ว้าวุ่นกลางใจเหลือเกิน ..
    
    .....วารจิตคิดคลาดคล้อย.........................ไกลกัญ-  ญาแม่ 
    พลันโศกวิตกครัน....................................คร่ำแล้ว 
    เพรียกเสียงเยี่ยงจวงจันทร์.......................จืดกลิ่น 
    โอบอาจมาตรเคียงแก้ว-.............................เนื่องน้องครองขวัญ ฯ 
    
    .....เมียงมองผองดอกแก้ว.........................แนวทาง  
    เชยกลิ่นกลีบชมพลาง................................ย่างเท้า 
    รินรวยระทวยกลาง....................................สวนดอก 
    จากแม่กัลยาเจ้า.........................................เพรียงพ้องหมองตรม ฯ 
    
    แล้วเรื่องทั้งหมด จะเอวังได้ยังเนี่ย ...เลิกหลงรูปจูบจันทร์กันได้ไหมหนอ มนุษย์เอย ..( กิ..กิ... ยกเว้นลิง อ่ะ..)
  • โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน

    20 กันยายน 2545 13:46 น. - comment id 78190

    อิอิ
  • *นก*กระ*ดาษ*

    20 กันยายน 2545 19:05 น. - comment id 78361

    เพราะมาก มาก มาก เลย
  • นันท์คนเขียนโคลงกลอน

    26 ตุลาคม 2545 15:34 น. - comment id 91353

    กิ้วๆๆไม่ได้เข้ามาแจมนานล่ะไว้โอกาศหน้าล่ะกันมาอ่านเล่นๆๆ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน