การรอคอยอันแสนยาวนาน รู้มัยมันทรมานมากแค่ไหน กว่าจะผ่านแต่ละคืนยากเพียงใด กับการที่ต้องกลั้นใจให้หลับตา อยากให้ความคิดถึงลดน้อยลง อย่างน้อยฉันคงไม่ปวดปร่า คิดถึงคนไกลจะได้ไม่มีน้ำตา เพื่อเข้มแข้งรอเธอกลับมาเรื่อย ๆ ไป แล้วเธอละเป็นอย่างไรบ้าง ความรู้สึกบางอย่างเหมือนฉันสักนิดไหม ถ้าเป็นเหมือนกันโปรดส่งความห่วงหาจากฟ้าไกล มาโอบกอดหัวใจผู้หญิงอ่อนไหวคนนี้ที