รักเอย รักระรื่น ยามเจ้าชื่น เจ้าเชยชม หวานซึ้ง รำพึงสม สุดจะเทียบ เปรียบวิมาน เทพใด ลงสถิตย์ ในดวงจิต ชีวาปราณ มนต์ทิพย์ สั่งผสาน ให้เกิดรัก ในดวงจินต์ ยามรัก สิ ปวดแปลบ ฤดีแทบ จะพังพินทุ์ รักแล้ว ลงด่าวดิ้น แทบจะสิ้น ชีวาลัย รสรัก ดั่งยาพิษ จักสะกิด ดวงหทัย หนาวเหน็บ ดั่งเจ็บไข้ ก็เพราะรัก จักทำตน อกหัก เพราะรักร้าง จักมล้าง มลายชนม์ คิดกลุ้ม สิสับสน คิดบ่ตก หมดกำลัง ช้ำจิต แลช้ำทรวง รักมาลวง ให้หลงฟัง จำเจ็บ จิตฉมัง จวบชีพวาย ข้าตายลง
14 กันยายน 2545 08:36 น. - comment id 76254
เป็นกำลังใจให้นะ
14 กันยายน 2545 12:02 น. - comment id 76292
กำลังใจจ้า............................... เข้มแข็งไว้นะจ๊ะ......................... ..................อิอิ......................
14 กันยายน 2545 15:24 น. - comment id 76359
Excellent poem you wrote. I like it, good meaning and expression. That is why it is called love.
15 กันยายน 2545 00:19 น. - comment id 76430
เพราะดีจังเลยจ้า.........