..ใจระร่อง..

เจอนี่ย์จัง


         
          .......ใจดวงน้อยลอยระร่องตามสายธาร
   นานแสนนานที่มิหวนระทวนจิต
   เฝ้าคอยหาทุกวันเพราะแรงคิด
   วันละนิดใยเธอมิหวนมา....
          .......อยากเป็นนกในนภาอันกว้างใหญ่
   โบยบินไปหาเธอมิเว้นหว่าง
   เพราะเธอนั้นมิมาให้เห็นหน้า
   ใจเราหนาแทบทามเพราะรักเธอ...				
comments powered by Disqus
  • ตอ เต่า ตัวเดิม

    9 กันยายน 2545 10:20 น. - comment id 74676

    ความรักมีอิทธิพล ขนานนี้เลยเหรอนี้ 
    ไม่ทราบว่าเป็นประวัติของผู้เขียนด้วยหรือป่าวน่า...........

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน