อยากเคยชินกับการอยู่คนเดียว เป็นเพื่อนความเปล่าเปลี่ยว เงียบเหงา ไม่อยากอ้างว้าง เพราะรอบข้างมีแค่ตัวเรา ไม่มีอีกแล้วคนที่เคยเป็นเงาให้กับหัวใจ แต่ยังคงทำไม่ได้สักที เพราะความทรงจำที่มี มันมากเกินกว่าจะลืมเลือนได้ หลับตาทุกครั้งยังมีน้ำตาที่มาจากความเหงาใจ และไม่รู้อีกนานเท่าไหร่ จึงจะไม่ร้องไห้เมื่ออยุ่คนเดียว