น้ำค้างพร่างน้ำตา

ponpon

น้ำค้างกลางยอดพฤกษ์   พงไพร
รินหลั่งเป็นชลาลัย          สู่หล้า
น้ำตาที่รินไหล                อาบแก้ม หนอแม่
รินรดหมดใบหน้า           ทั่วทั้งหัวใจ
หยดหนึ่งหยาดรดทั้ง        ทรวงใน
ทุกข์ระทมตรมใจ             ด่าวดิ้น
ล้างหมดความสดใส          ก่อนเก่า นาแม่
ทุกข์เทวษไม่รู้สิ้น             เหี่ยวแห้งแรงระโหย.				
comments powered by Disqus
  • ละอองน้ำ

    27 สิงหาคม 2545 23:49 น. - comment id 70865

    วันนี้มาแปลกนะ
  • ธนรัฐ สวัสดิชัย

    28 สิงหาคม 2545 01:16 น. - comment id 70888

    ม่ายร้องแย้วละ.......
  • นามา

    28 สิงหาคม 2545 09:26 น. - comment id 70956

    ^--^ มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ ^--^

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน