คิดถึงเรื่องราวมากมายที่ผันผ่าน คิดถึงเหตุการณ์เวียนวนจนสับสน คิดถึงวันเหงาเศร้าทุกข์ทน คิดถึงใจคน...ที่ร้าวราน อยากปล่อยเวลาให้ผ่านพ้น เดียวดายอย่างคนไร้ที่พิงพัก คล้ายจอกแหน่ล่องลอยไม่มีหลัก กระแสน้ำซาดซัดไร้จุดหมายปลายทาง ห่างหายไปบ้างยามฟ้าเหงา ห่างไปเหมือนเงาลับขอบฟ้า ห่างไกลสุดค้นหาในสายตา ห่างสุดปลายนภาฟ้ามืดมน ปวดหัวใจร้าวลึกเกินหยั่งถึง รักติดตรึงซึ้งใจไม่รู้หาย รักแล้วไยต้องถูกเผาให้มลาย รักทำลายตัวเองได้อย่างไรกัน เฝ้าถามไถ่...ความรักในใจตน เฝ้าถามคน..คนรักมีบ้างไหม เฝ้าถามหา...คำตอบออกจากใจ เฝ้าถามใจ...ตัวเองว่ารักเธอ.....
16 สิงหาคม 2545 23:14 น. - comment id 67832
(o^___^o)
17 สิงหาคม 2545 06:35 น. - comment id 67907
มาให้กะลังใจในวันเหงาจ้า
17 สิงหาคม 2545 06:46 น. - comment id 67917
ห่างหายไปบ้างยามฟ้าเหงา ห่างไปเหมือนเงาลับขอบฟ้า ห่างไกลสุดค้นหาในสายตา ห่างสุดปลายนภาฟ้ามืดมน เพราะห่างหายไปไร้ข่าวคราว หัวใจหนาวยามห่างไกลหัวใจหม่น ฟ้าสว่างแต่ทางใจใยมืดมน หากขาดคนที่รักไปใจตรอมตรม หายไปนานเชียว คิดถึงนะ
17 สิงหาคม 2545 10:04 น. - comment id 67938
คนใหม่เข้ามาหาเพื่อน มาเยือนเห็นแล้วน่าสน อ่านแล้วเสียดแทงใจตน ต้องทนข่มกลืนน้ำตา.....
21 สิงหาคม 2545 11:30 น. - comment id 68829
เพราะดีค่ะ