ไม่มีเพื่อนเหมือนเดือนดาว

รินทรัฏฐ์

คืนนี้เหงาเหงามากอยากมีเพื่อน
จึงมานั่งชมเดือนบนท้องฟ้า
เดือนดวงเด่นเห็นแล้วคิดอนิจจา
หมู่ดาราเป็นเพื่อนเขาไม่เหงาใจ
ดาวเจ้าหนอทอแสงสว่างจ้า
ช่วยแต่งแต้มแผ่นฟ้าให้สดใส
แสงแวววับวับวาวพราววิไล
สว่างไสวกรุ่นกลิ่นไอแห่งราตรี
เดือนดวงเด่นดูเห็นเป็นสง่า
บนนภาแสงทองส่องรังษี
งามสวยสดงดงามยามราตรี
ดั่งมาลีดวงประดับประทับใจ
บนความเงียบเงียบถึงซึ่งความเหงา
หัวใจเราเฝ้าถามความสงสัย
ไฉนเราอยู่เดียวเปลี่ยวหัวใจ
ไม่มีใครเป็นเพื่อนเหมือนเดือนดาว
บนความคิดคิดถึงซึ่งความรัก
ใจประจักษ์ ใจเจ็บ ใจเหน็บหนาว
เคยฝันใฝ่ให้รักชื่น รักยืนยาว
กลับเหมือนดาวร่วงลานภาลัย
บนความหวังหวังใจไม่สิ้นหวัง
ดั่งเมฆบังดาวเดือนแล้วเลือนหาย
ปรารถนาสักคนคนห่วงใย
ที่เข้าใจและเข้าถึงซึ่งตัวเรา
บนความจริงจริงแท้แน่นอนนัก
เพราะความรักจึงพร้อมยอมทนเหงา
เขาอยู่ใกล้แต่ไกลหัวใจเรา
ความโศกเศร้าทำซึ้งจึงเข้าใจ
แท้ที่เห็นเดือนดาวซึ่งวาววับ
ยังมีดับ หม่นหมองไม่ผ่องใส
เปรียบชีวิตสุขเศร้าเคล้ากันไป
แล้วเหตุใดไม่ยอมรับกลับดิ้นรน
บนความเหนื่อยเหนื่อยนักอยากพักผ่อน
หลับตานอนลืมลับความสับสน
ลืมความทุกข์เบียดเบียนซึ่งเวียนวน
จงอดทนเหน็บหนาวเหมือนดาวเดือน