พระจันทร์ลับ เลื่อนหาย ในราตรี ในคืนที่ ฟ้ามืด ไร้แสงดาว มีบางอย่าง เคลื่อนไหว อย่างแผ่วเบา อยู่ในเงา มุมอับ ลับสายตา ไม่มีใคร มองเห็น ความเป็นมัน ว่าสิ่งนั้น คืออะไร ให้ค้นหา ไร้คนรู้ ไร้คนรัก คนเมตตา มองไม่เห็น จึงไร้ค่า กับทุกคน บางอย่านั้น คือหัวใจ ที่อ่อนล้า ดั่งไร้ค่า ไร้คนแล ไร้คนสน เดินผ่านมา แล้วก้อผ่าน ไปทุกคน ต้องยอมทน เหงาซ้ำซ้ำ อยู่ร่ำไป อยากได้เพียง แสงสว่าง สักครั้งหนึ่ง แสงที่ซึ่ง ส่องให้เห็น บางอย่างได้ เป็นลำแสง ที่ส่องมา แต้มหัวใจ ให้ใครใคร ยอมรับ งามจับตา...
ปาน 5 ส.ค. 2545 23:06 น. - ID 19978 
663
2
0
5 สิงหาคม 2545 23:07 น. - comment id 65289
พิมผิดเยอะเลยง่า ขอโทษนะคะ
6 สิงหาคม 2545 02:45 น. - comment id 65349
บทนี้เขียนได้ดีจ้า....... พิมพ์ผิดเข้าไปแก้ไขได้จ้า..... ไปที่หน้าส่วนตัว แล้วก้อคลิกปุ่มหลังสุดของบทกลอน..... คือแก้ไขบทกลอนจ้า......
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
