ฉันเขียนเป็นจดหมายบรรยายเรื่องราวความรักเรา จำได้ไหมกับวันเก่า-เก่าวันที่นำเรามาพบกัน เป็นวันคืนแห่งความสดชื่นเธอเหมือนเป็นสิ่งเติมเต็มของฉัน ส่วนที่ขาดไปเธอเดินมายื่นให้อย่างครบครัน จากนั้นเราจึงเป็นส่วนหนึ่งของกันและกันตลอดมา วันเวลามากค่าขึ้นเพราะเธอ ฉันมีเป้าหมายมั่นคงเสมอ เมื่อมองไปข้างหน้า รู้แล้วว่าในชีวิตทุกวันเวลา ฉันจะสร้างสรรค์สิ่งดีงามเพื่อใคร วันเวลาที่ได้เธอเคียงข้าง จากเคว้งคว้าง อ้างว้างและหม่นไหม้ เพียงรอยยิ้มบาง-บาง สายตาอบอุ่นจากหัวใจ และมือที่เกาะกุมฉันไว้ รักจึงไปแทนความร้าวที่เคยมี วันเวลาของเราไม่เคยจบลง แม้วันนี้สิ่งที่อยู่ตรงหน้าฉันคนนี้ เป็นเพียงร่างเปล่าไร้แล้ววิญญาณที่มี แต่คนดีอย่าได้มีห่วงอะไร เธอจะยังคงมีชีวิตเสมอไปในใจฉัน เธอจะยังคือคนที่สร้างแรงบันดาลใจให้แก่กัน...รู้ไหม เธอจะยังเป็นแรงผลักดันสู่ฝันตลอดไป อย่างที่เธอมีให้เสมอมา ฉันขอจบจดหมายฉบับนี้ เพื่อที่จะได้เขียนต่อในปีหน้า นำมามอบให้เธอตลอดฉันสัญญา หากปีไหนไม่ได้มา ฉันคงนำไปส่งเธอด้วยตัวเอง
5 สิงหาคม 2545 22:18 น. - comment id 65265
เขียนฉบับละปีเองหรอ เอ้ย ปีละฉบับ
5 สิงหาคม 2545 23:15 น. - comment id 65292
หากปีไหนไม่ได้มา ฉันคงนำไปส่งเธอด้วยตัวเอง ---> ท่อนนี้กินใจจังเลย
5 สิงหาคม 2545 23:54 น. - comment id 65315
รักตายเยยแบบนี้...อิอิ
6 สิงหาคม 2545 00:48 น. - comment id 65320
มาตามคำโฆษณาครับ มาเยี่ยมชมกลอนเพราะๆ
6 สิงหาคม 2545 02:35 น. - comment id 65343
มาอ่านซะเต็มอิ่มเลย.......
6 สิงหาคม 2545 21:46 น. - comment id 65519
ชอบคะ อยากเห็นหน้าคนแต่งจัง :)