รักดำรงอย่างดินถิ่นตั้งมั่น ไม่เหหันเหหวนทวนกระแส จากอย่างนี้ต้องอย่างนั้นเป็นหลักแท้ ไม่ต้องแก้โบราณว่ากันไป รักอย่างดินใครดูรู้แข็งกร้าว ไม่แพรพราวอ่อนหวานพลางสงสัย รักจะอยู่ยืนนานได้อย่างไร ความสุขใจอยู่ใต้ประเพณี ได้แต่นั่งปิดเงียบไม่เปิดปาก เพราะต้องรู้มารยาทในทุกที ยึดหลักเกณฑ์เถรตรงจำนงดี สุดท้ายทีเลิกราไม่ลงรอย เอาแค่ความคงทนของดินเถิด ให้บังเกิดรักนี้ไม่มีถอย ปรึกษากันนำร่องไม่ต้องคอย ถึงรักกร่อยก็พลอยได้สุขใจ