เธอเปลี่ยนคืนวัน

นาฬิกาหัดเดิน

ก้อนเมฆขาวลอยไปในฟ้ากว้าง
ดูเคว้งคว้างล่องลอยไปไร้จุดหมาย
คงเหมือนฉัน..เคยเดินเดี่ยว..อย่างเดียวดาย
เหน็บหนาวที่..ข้างกาย..ไร้เงาคน
	
	จบแล้ว..วันเหงา..วันไหวหวั่น
เมื่อเธอก้าวมาในใจฉัน..ลบวันสับสน
ไม่ต้องการอะไรแต่งเติม   เพียงแค่มีเราสองคน
นั่งเคียงข้างกันไม่ต้องสน..คนผ่านมา
	เธอเกาะกุมมือเบาๆเท่านั้น
เหมือนหยุดคืนวันด้วยการโอบกอดฉันเข้าหา
สายลมอ่อนๆพัดผ่าน  ได้ยินแว่วๆที่เธอพูดมา
คลับคล้ายคลับคลา..เธอกระซิบว่า..รักหมดใจ
	ได้ยินเสียงเธอเพียงแผ่ว
ใยช่างกังวานแว่วให้หวั่นไหว
เสียงกระซิบเบา แต่หวานจนจับใจ
เหมือนขับกล่อมเพลงรักได้ ในหนึ่งคำ				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน