อารมณ์

เปลวปลายเทียน

สายฟ้าฟาดดังเปรี้ยงเสียงสนั่น
เสียงดังลั่นดุจโกรธาน่าฉงน
ฟ้าพิโรทโกรธกริ้วพริ้วอารมย์
เหมือนจะข่มขู่ดิน...ให้สิ้นใจ
     ประกายไฟดูแล้วช่างน่าพรั่น
อกประหวั่นผ่าแปร๊บแลบเป็นสาย
ดูขมึงสพรึงกลัวสั่นทั่วกาย
จนใจหายกลัวฟ้าฟาด...ให้ขาดกัน
     ตัวเธอนั้นดุจดั่งฟ้าพิโรธ
ยามที่โกรธใช้อารมณ์ข่มตัวฉัน
ไร้สติไร้เหตุผลอยู่ทุกวัน
จนฉันนั้นแทบสิ้นสุด...จุดอดทน
     ฉันดุจคนที่รองรับอารมณ์ฟ้า
เปรียบเหมือนว่าเป็นดินที่คอยฝน
เพียงหวังเมื่อฟ้าสงบคงได้ยล
เลิกสับสนเลิกคิดโกรธ...ลงโทษใคร
     แล้วมองในใจคนหนึ่งซึ่งรองรับ
ได้สดับปรับความคิดจิตใจใหม่
ใครสู้ทนแม้ชอกช้ำระกำใจ
แต่ยังให้อภัยเธอ...เสมอมา				
comments powered by Disqus
  • เปลวปลายเทียน

    26 มิถุนายน 2545 03:13 น. - comment id 57689

    มอบให้แก่ผู้ที่ต้องรองรับอารมณ์
  • ผีเสื้อปีกบางฯ

    26 มิถุนายน 2545 07:38 น. - comment id 57696

    เขียนได้ดีจริงๆค่ะ
  • คนผ่านมา

    26 มิถุนายน 2545 08:02 น. - comment id 57704

    มองเปลวเทียวระบัดไหวในยามค่ำ
    ทุกคืนพร่ำสวดมนต์ลบเหว่ว้า
    คิดถึงเธออธิษฐานวอนออดอ้อนฟ้า
    ให้รู้ค่าใจดวงนี้ที่รักจริง..
    
    ขอเทพยดาฟ้าดินได้ประจักษ์
    ลูกเก็บรักเก็บงามงดหมดจดยิ่ง
    ไว้กลางใจใสงามใจนิ่งนิ่ง
    รอทุกสิ่งแสนดีที่ฟ้าจะรู้เห็นและเป็นใจ
    
    ลูกอุทิศร่างทำดีเพื่อทุกคนที่รัก
    ลูกขอแค่ภักดิ์คงมั่นไม่หวั่นไหว
    ลูกขอเพียงชาตินี้ให้ลูกได้มีใคร
    ดังเพื่อนใจชิดใกล้ไว้เป็นเงา...
    
    ลูกขอมากเกินไปใช่ไหมเล่า
    คนใจร้าวอาภัพช่างใจเขลา
    มิควรขอมากเกินไปราวใจเบา
    คนอย่างเราแท้จริงไซร้ควรก้มหน้าชดใช้กรรม!
  • ละอองน้ำ

    26 มิถุนายน 2545 14:05 น. - comment id 57738

    แต่ยังให้อภัยเธอ...เสมอมา
    
    อย่าเพิ่งหมดความอดทนนะ...สู้ๆ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน