โปรดจงอย่าหันมองกลับมา ฉันได้แต่เบือนหน้าหลบหนี ได้โปรดเถอะนะ...คนดี น้ำตาครั้งนี้มันน่าอาย ลูกผู้ชายอกสามศอก กลับถูกเค้าหลอกทำร้าย เหมือนน้ำเทลงทะเลทราย น้ำตาฉันยิ่งไหลยิ่งดิ่งจม รู้มั้ยฉันในตอนนี้ มีแต่ความรู้สึกที่เกินจะข่ม มันเตลิดทั้งใจทั้งอารมณ์ หน้าแดงอกตรมระทมใจ น้ำมูกใสใสไหลลงปาก แต่ไม่อยากเลียมันให้หาย เวลาหายใจออกทีไร เป็นลูกโป่งใสใสไหลออกมา หน้าตาบูดเบี้ยวหน้าชัง ได้แต่เอามือบังตรงหน้า โปรดอย่าหันมองกลับมา ฉันอายเกินกว่าอธิบาย เปลี่ยนจากความเห็นใจ....เป็นทิชชู ฉันว่ามันจะดูดีกว่าไหม เอามาเช็ดน้ำมูกน้ำลาย ที่เหลือปล่อยให้ใจ...ลืมเอง อารมณ์จริงๆเวลาร้องไห้นะเนี่ย เค้าอายนะ
10 มิถุนายน 2545 19:06 น. - comment id 55008
ช่าย ๆ มันเศร้ามากก และก็น่ารักมาก ๆ เลยล่ะ กลอนเนี้ย...5555
10 มิถุนายน 2545 20:28 น. - comment id 55024
5555555 ร้องไห้ได้น่าเกลียดจัง
10 มิถุนายน 2545 21:11 น. - comment id 55027
อืม อิอิ ยื่นทิชชูให้ ^-^ อย่าร้องไห้มากนะเดี๋ยวขี้มูกโป่ง