ตัวผมนั่งเหม่อมองที่ท้องฟ้า ให้เวลาผ่านไปไร้จุดหมาย ตัวคนเดียวไร้คนอยู่ข้างกาย ฤาเป็นคำทำนายว่านิรันดร์ เสียงลมพัดสบัดปลายกิ่งไม้หญ้า ล้วนเมฆาลอยข้ามฟ้าเหมือนความฝัน คุณคงเห็นใครนั่งรออยู่ทุกวัน เขานั่งรอใครกันไม่รู้เลย ดวงตะวันสาดแสงด้วยแรงกล้า และเวลาก็ดำเนินไม่อยู่เฉย อีกทั้งสายน้ำเย็นที่คุ้นเคย มันไม่เคยหยุดนิ่งด้วยสิ่งใด แต่ตัวผมนั้นยังคงหยุดนิ่ง ปล่อยให้สิ่งต่างต่างนั้นเคลื่อนไหว หากคุณถามว่าผมรออะไร ผมจะตอบคุณไป...ใคร...สักคน
10 มิถุนายน 2545 00:48 น. - comment id 54840
เรนว่า....แต่ง..ด้ายดี...มากค่ะ.. ....รอ...รอ...รอ........ เก่งค่ะ...เรนยัง..แต่ง..ม่ายด้ายเลยค่ะ.. เขียนๆ...งแล้วก้อ...ลง..ตระกร้า... แย่จังค่ะ.....สอนเรน...มั่งดิค่ะ....
10 มิถุนายน 2545 14:30 น. - comment id 54924
ขอให้ได้เจอเร็วๆนะคะ คนที่คุณรอน่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
11 มิถุนายน 2545 00:04 น. - comment id 55080
แต่งได้ดีมากเลยล่ะ ชอบท่อนสุดท้ายจัง