ลมละลิ่วพริ้วหญ้าคืนฟ้าหนาว อ้อมแสงดาวโลมหล้าดังผ้าห่ม หริ่งเรไรหรีดร้องก้องระงม น้ำค้างพรมชื่นฉ่ำยามค่ำคืน แว่วสำเนียงดนตรีกวีหวาน แผ่วผสานยินเพียงเสียงสะอื้น ระบายความชอกช้ำสุดกล้ำกลืน ความหลังฟื้นพร่าพร่างกลางใจเยิน แรงลมหนาวกลิ่นดอกไม้และสายหมอก เตือนย้ำบอกด้วยนิยามความห่างเหิน เอ่ยคำลาต่อกันนานเหลือเกิน ถึงเขาเมินก็ยังรออีก...ต่อไป.
พรระวี 29 พ.ค. 2545 23:18 น. - ID 15898 
735
3
0
30 พฤษภาคม 2545 00:46 น. - comment id 52593
สุดยอดค่ะบทนี้ พี่ทะเลชอบมากนะคะ
30 พฤษภาคม 2545 12:51 น. - comment id 52657
(o^___^o)
31 พฤษภาคม 2545 04:52 น. - comment id 52913
ขอบคุณครับที่กรุณาให้ความเห็น
31 พฤษภาคม 2545 22:16 น. - comment id 53098
...ถึงเขาเมินก็ยังรออีก...ต่อไป... อ่านแล้วรู้สึกเดียวดายตามไปด้วยต่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
