เลือดทหารแม้พิการก็ไม่ถอย จะดักซุ่มรอคอยถอยไม่ได้ อันศึกนี้พี่ไม่รู้อยู่หรือตาย แต่ขอไว้ซึ่งลายทหารพราน ในยามนี้ไม่มีแม้ดอกไม้ มีแต่หินดินทรายอยู่เท่านั้น พี่มีเธออยู่ในใจทุกทุกวัน อยู่หรือตายคือกัน....สู้เพื่อเธอ อยากจะอยู่แนบข้างกลางป่าใหญ่ กระซิบว่ารักจากใจให้เสมอ ไม่ว่าอยู่ที่ใดได้พบเจอ พี่อยากอยู่ข้างเธอเสมอไป เราจะอุ้มปืนกลฝ่าระเบิด จงมั่นใจพี่เถิดพี่หลบได้ เราจะลอดลวดหนาม..แล้วข้ามไป ร่วมฝ่าดงปืนใหญ่ไปฆ่ามัน ตัวพี่มีกระสุนแบกเต็มบ่า ใครหน้าไหนกล้าเข้ามา...ข้าบ่ยั่น พี่อยากพาขวัญใจไปด้วยกัน คงจะรอดซักวันสมดังใจ พี่และน้องจะได้เหรียญกล้าหาญ เป็นคู่รักแห่งตำนานที่ยิ่งใหญ่ อำนาจรักระหว่างรบที่จบไป ทิ้งร่องรอยความยิ่งใหญ่ให้...สองเรา
22 พฤษภาคม 2545 14:29 น. - comment id 51130
ไม่แน่ใจว่าจะซึ้ง หรือจะอารมณ์ไหนดี o_o~ (เอาไงดีหล่ะ ??)
22 พฤษภาคม 2545 17:39 น. - comment id 51142
อืม ก็ขอให้เค้าทั้งคู่ได้เหรียญกล้าหาญนะ ;-)
23 พฤษภาคม 2545 11:38 น. - comment id 51251
อันว่ารัก..ที่เกิดระหว่างรบ แม้ตอนจบ..ไม่เป็นเช่นในฝัน แต่ก็ซึ้งกินใจ..ไม่ต่างกัน เพราะข้างกายมีเธอนั้น..ไม่หวั่นใจ ......................................................... ถ้ามีแบบนี้จริงๆ คงต้องดังกว่า โกโบริ กะ อังสุมาริน อีกนะเนี่ยยย