ยามเดือนหงายฉันงมงายในความเหงา เดือนเคยงามกลับมีเงาบังเดือนหงาย เหมือนดิ่งจมงมไม่เจอแม้เพียงใจ ใจโง่งมก็จมไปกับราตรี คืนเงียบงันมีแต่ฉันที่หงอยเหงา ไม่มีแม้เพียงเงาเขาอยู่นี่ มันหงุดหงิดงุ่นง่านเป็นบางที เป็นยังไงชีวิตนี้...ไม่งดงาม ฉันยอมโง่...งมงายในความเหงา ยอมเป็นแค่เพียงเงา...มือที่สาม ให้เธอมีวันนี้...ที่งดงาม ยอมหงอยเหงาอยู่กับความโง่งมงาย