ดาวดวงใด ไร้ค่า................... คืนฟ้าหม่น อยู่เบื้องบน หล่นไป............... ไร้ความหมาย ดาวนับล้าน แม้หายไป...........ไม่เสียดาย..? อย่าใจร้าย ดาวดวงนั้น........... คือฉันเอง เธอเป็นเดือน ที่เกลื่อนด้วย.....ดาวห้อมล้อม เช่นภมรตอม ดอมดม..............ชมบุบผา เธอเยื้องย่าง ไปหนใด.............ทุกสายตา ล้วนจ้องมา แลเธองาม..............ตามที่เป็น แต่วันหนึ่ง จันทร์เจ้าเอย.........ต้องลาลับ อาทิตย์กลับ สาดส่องแสง...........แรงเกินเห็น จันทร์จางจาง ลางลับไป.............โอ้...จันทร์เพ็ญ ก็เหมือนเช่น ดอกไม้งาม..........โรยตามกาล ถึงตอนนั้น เธอจะอยู่.................กับผู้ไหน.? หรือผู้ใด ที่เพียงให้...................รถและบ้าน ที่หรูหรา ราคาแพง....................เยาวมาลย์.? ถ้าคิดอ่าน กันเพียงนี้....................................โชคดีเธอ........
ตื่น 22 พ.ค. 2545 04:31 น. - ID 15474 
1201
4
0
22 พฤษภาคม 2545 22:40 น. - comment id 51170
พี่ตื่น แต่งกลอน เก่ง จัง ค่ะ กินใจ และ สะใจดีค่ะ ความหมายสื่อ ได้ตรง มากค่ะ เพราะ ทุกวันนี้ คนเรา มักเห็นแต่ คุณค่า ของ วัตถุ เหนือ จิตใจ ผู้หญิง ก็ เหมือน ไม้งาม และ ของ มีค่า แต่ถ้าหาก ทำตัวเสื่อมค่า ไปตาม กระแส วัตถุ ค่า ก็ลดลง เสื่อมไป เช่น ที่พี่ ตื่น กล่าวมาในกลอน ค่ะ ประทับใจมากค่ะ พี่ตื่น จ๋า
24 พฤษภาคม 2545 04:14 น. - comment id 51442
ขอบคุณครบคุณอังโกะที่เข้าใจ ยิ้มครับ
24 พฤษภาคม 2545 19:44 น. - comment id 51566
ตื่นจ้ะ เก่งมากนะจ้ะ อืม..ได้อารมณ์ดีนะ
25 พฤษภาคม 2545 17:33 น. - comment id 51657
ขอบคุณครับคุณมายา
31 พฤษภาคม 2545 08:56 น. - comment id 52938
ชื่นชมค่ะ
1 มิถุนายน 2545 16:14 น. - comment id 53236
ขอบคุณครับคุณละอองน้ำ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
