ถึงพร่ำบอก ว่ารักแสน ก็ยากแทน แค่คำพูด จะรักจริง ต้องพิสูจน์ เกินคำพูด .....อ้างเอ่ยใด แต่พิสูจน์ ก็ต้องเสี่ยง จิตใจเพียง แค่เผลอไผล รักก็ยับ อับปางไป ทำอย่างไร ให้เสี่ยงน้อย ยิ่งรักมาก ก็เสี่ยงมาก ยิ่งถ้าหาก กาลเคลื่อนคล้อย พอผิดหวัง ใจหลุดลอย สิ่งที่คอย ก็พังครืน หรือจะแก้ ด้วยไร้รัก และไม่จัก รักใครอื่น คงเปรียบใจ ดั่งเกลียวคลื่น ที่ซัดคืน ห่างจางไป......
21 พฤษภาคม 2545 18:54 น. - comment id 50964
อารมณ์ตอนนี้เป็นอย่างนี้จริงๆหรือจ้ะตื่น ทำไมรู้สึกสับสนจังเลยอ่ะ ใจเย็นๆนะสูดหายใจลึกๆตั้งสติมั่น แล้วค่อยคิดดูดีๆ ก็จะหาทางออกได้นะจ้ะ
21 พฤษภาคม 2545 21:45 น. - comment id 50991
ชอบมากค่ะ
22 พฤษภาคม 2545 02:58 น. - comment id 51048
ผมทำตามคำแนะนำของคุณมายาแล้วครับ ลมหายใจนี่ก็แปลกนะครับ ถ้าสูดเข้าแล้วไม่ผ่อนออกนี่รู้สึกอึดอัดชอบกลครับ.... แหะ แหะ (^-^) ขอบคุณครับคุณอ้อย....เอ้ย...คุณต้นโอ๊คที่ชอบบทกลอนนี้ครับ ผมก็ติดตามอ่านบทกลอนของคุณต้นโอ๊คเสมอมาครับ
23 พฤษภาคม 2545 06:23 น. - comment id 51223
ช่ายยย.. รักเราเป็นเหมือนคลื่น.. ซัดมาแล้วก็จางปายย.. (เพราะเราชอบคนที่มีรักเดียว..ม่ะโลโล)