..... อยากกล่าวถ้อยถามถึงแต่พึงเก็บ ไม่อยากเจ็บเจียนจวนเพราะหวนหา อยากเอ่ยปากฝากอาทรเหมือนก่อนมา แต่กลัวว่าจะต้องเศร้าด้วยเปล่าดาย แค่มองตาพาซึ้งไปถึงไหน ว่าหัวใจไกลห่างอย่างหล่นหาย ตั้งแต่วันจากกันพอหันกาย ใจสลายไปตามยามก้าวมา เป็นเรื่องแปลกแต่จริงสิ่งที่พบ แม้ตอนจบจากกันไม่หรรษา ใจไม่ผูกพันเท่าเก่าก่อนมา ไม่เจอหน้าคงจะดีหนีให้ไกล....
19 พฤษภาคม 2545 16:57 น. - comment id 50552
ประมาณยิ่งใกล้ ยิ่งเจ็บ เลยนะเนี่ย
19 พฤษภาคม 2545 17:04 น. - comment id 50555
ใช่เลยค่ะ...ข้าวปล้อง...ประมาณนั้นแหละ...
19 พฤษภาคม 2545 21:04 น. - comment id 50598
อยู่ไกลกันวันคืนกลับชื่นจิต พอใกล้ชิดกลับห่างอย่างสับสน ถึงอยู่ใกล้ร่วมทางกับบางคน หัวใจหม่นแม้ใกล้เหมือนไกลกัน . . .