เงยหน้ามองผืนฟ้า ทอดสายตามองไปที่สุดโค้งฟ้านั่น ฉันมองเห็นแค่เพียงความมืดมิดเงียบงัน ไม่มีแม้แต่แสงจันทร์มาทักทาย อ้างว้างเหลือเกินที่ตรงนี้ หนทางข้างหน้าที่มีก็เห็นเพียงความเหน็ดหน่าย เงยหน้ามองฟ้ากว้าง น้ำตาแห่งความไร้ร้างหยดลงพร่างพราย หลับตาลง แล้วกอดตัวเองอย่างร้าวไหว คิดถึงคนไกล มากมายเหลือเกิน
18 พฤษภาคม 2545 18:55 น. - comment id 50379
เหงาอย่างบอกไม่ถูก
18 พฤษภาคม 2545 20:31 น. - comment id 50391
อ่านะ คิดถึงพี่อยู่รึป่าวเอ่ย ^O^
19 พฤษภาคม 2545 10:45 น. - comment id 50511
เพราะจังเลยค่ะ ยังไงต้นไผ่เป็นกำลังใจให้น้าาา
19 พฤษภาคม 2545 15:17 น. - comment id 50527
อ่านแล้วชอบจังคืนเหงากับการคิดถึงเขาที่อยู่ไกลเหลือเกิน
19 พฤษภาคม 2545 15:58 น. - comment id 50534
แวะมาทักทาย น้ำค้างที่ไม่เคยตกลงมาสู่ อ้อมกอดฉัน เห็นอยู่แต่ในอ้อมกอดเขา
19 พฤษภาคม 2545 18:15 น. - comment id 50563
ทำให้คิดถึงใครบางคน
19 พฤษภาคม 2545 18:27 น. - comment id 50566
ขอบคุณทุกคน กับทุกกำลังใจนะค่ะ ^___^
19 พฤษภาคม 2545 18:31 น. - comment id 50570
ดีจ้าน้องเก็ต.. โย้วเพราะจังเลยคะ แต่ได้น่ารักดีนะคะ ขอให้ได้รวมเล่มๆเร็วๆนะคะ เอาใจช่วยจ้า
19 พฤษภาคม 2545 18:40 น. - comment id 50574
เหงาจังนิ
20 พฤษภาคม 2545 23:05 น. - comment id 50747
เศร้าจังเลยอ่า