เสียงกาเหว่า ก้องกู่ อยู่ทิวสนสายลมบน พัดผ่าน กิ่งก้านไหว
สนก้านกลม ลมฉิว โยนพลิ้วไกว
ยินเสียงใส หวิวหวีด เหมือนกรีดทรวง
ลมเหนือล่อง ต้องกาย คล้ายเคยผ่าน
ทวนเหตุการณ์ วานวัน นั้นเลยล่วง
ด้วยยังจด จำไว้ ได้ทั้งปวง
กับคำลวง เมื่อคราว ลมหนาวเยือน
แม้ร้อนฝน หนใด ก็ไม่คิด
หนาวสะกิด ก่อนำ ย้ำรอยเปื้อน
ภาพความหลัง ฝังใจ ไม่ลางเลือน
ประหนึ่งเตือน แผลช้ำ คอยตำใจ
อยากจะลบ กลบหม่น ที่ทนทุกข์
คอยปลอบปลุก อาวรณ์ ที่อ่อนไหว
แม้กายหนาว ร้าวรอน ร้อนอยู่ใน
หาสิ่งใด แปรปรับ จึงกลับคืน
เหมันต์เยือน เหมือนเก่า ปวดร้าวอีก
ยากจะหลีก ให้พ้น เฝ้าทนฝืน
หาคำตอบ ปลอบกมล ทนกล้ำกลืน
หน้าระรื่น ขื่นใน ฤทัยจัง
ต้องเตรียมใจ ไว้หนาว อีกคราวหนอ
ไม่เพ้อพ้อ ต่อกลอน ย้อนความหลัง
เพราะจำรับ กับหม่น จนเซซัง
เรื่องจะหวัง พึ่งใคร ยังไม่เคย
คนกรุงศรี 2 ม.ค. 2559 21:11 น. - ID 149454 
3011
1
1
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
