แพ้ใจเธอ

คนกรุงศรี

ฟังเสียงขลุ่ย โหยหา พาใจหวน

จึงรัญจวน รักจาง อย่างใจหาย

รู้ว่าเจ็บ เหน็บหนาว ร้าวใจกาย

แต่ก็สาย แล้วหนอ ท้อใจเกิน

 

คำสัญญา ยังอยู่ คู่ใจนี่

ทุกครั้งที่ มอบให้ ก็ใจเขิน

มาวันนี้ เหตุใน จึงใจเมิน

ต้องเผชิญ ความหม่น จนใจตรม

 

อยากบอกว่า ยามนี้ มีใจภักดิ์

เกรงเจ็บหนัก หมองไหม้ จนใจขม

กลัวจะจาก พรากไป จยใจซม

ทุกข์ระทม จริงแท้ แพ้ใจเธอ

 

พอดวงจิต คิดไป พาใจหน่าย

ยังเสียดาย ก็ที่ มีใจเผลอ

ต้องผิดหวัง เพราะเขลา เราใจเบรอ

จึงมาเจอ คนซื่อ หรือใจเก

 

หลายครั้งที่ คิดถึง จึงใจหม่น

เจ็บเสียจน หมองไหม้ ดวงใจเขว

เพราะยังจำ สัญญา พาใจเซ

เจ้ารวนเร หรือไม่ ดวงใจนี้

 

แว่วเสียงขลุ่ย อีกคราว ร้าวใจหวั่น

อยากลืมวัน เคยรัก หักใจหนี

ทนระทม ตรมเศร้า เข้าใจดี

ด้วยมิมี ผู้ใด รู้ใจเรา

 

 

 

 

comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน