กุหลาบแดง ดอกหนึ่ง ซึ่งหวงแหน
เป็นตัวแทน หัวใจ ในความฝัน
จึงเฝ้าคอย หวังไว้ ในสักวัน
เธอคนนั้น รับไป ไว้เชยชม
แล้วเธอนั้น คือใคร ที่ไหนหนอ
เราคอยรอ หมายปอง ต้องสุขสม
แต่เหมือนสิ่ง ที่ฝัน นั้นลอยลม
แล้วก็ล่ม สลาย ลับสายตา
กุหลาบแดง แห้งเหี่ยว หลายเที่ยวแล้ว
มิมีแวว คนใด จะใฝ่หา
กุหลาบเรา นะไฉน ไร้ราคา
ขาดคนมา สนใจ ไม่ยินดี
สุดท้อใจ ใครเขา เยี่ยงเราบ้าง
แสนอ้างว้าง เดียวดาย กระไรนี่
ปลูกกุหลาบ รอใคร นานหลายปี
ยังมิมี ผู้ใด จะหมายชม