สงสารตนเอง

คนกรุงศรี

ใต้สำนึก ของจิต เมื่อคิดถึง

ในก้นบึ้ง ของใจ ที่ไหวหวาม

มีเหตุใด ซ่อนอยู่ ดูเนื้อความ

พินิจยาม โดดเดี่ยว เมื่อเดียวดาย

 

สงสารจัง ใจตน นะคนนี้

เหมือนคนที่ รื่นรมย์ สุขสมหมาย

แต่ส่วนลึก ลึกลึก นึกละอาย

มันก็คล้าย หลอกตน มนต์มายา

 

อยากหาคน สักใคร ให้สงสาร

จะไหว้วาน ขอร้อง เฝ้ามองหา

เป็นน้ำทิพย์ ชโลมใจ ในวิญญาณ์

แม้รู้ว่า หลอกตน ก็ทนยอม

comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน