ความระทม ตรมใจ ใครประสบ
อยากเลี่ยงหลบ หลีกลี้ แล้วหนีผละ
ทุกข์ร้อยแปด มากมาย หลายวาระ
ก็อยากจะ แปรปรับ ดับให้มิด
คนรักร้าง หนีไกล ไปมิกลับ
เลยยอมรับ เทวา ฟ้าลิขิต
สุดจะเอ่ย เผยใจ ในชีวิต
แอบเบือนบิด มิให้ ใจเป็นทุกข์
รอเวลา รักษาใจ ให้หายเจ็บ
ทนกักเก็บ เอาไว้ แม้ไม่สุข
ความคิดถึง ทวงถาม ยังลามรุก
มันซ่อนซุก อยู่ใน ใจส่วนลึก
น้ำตาเรา รินไหล หลั่งในอก
ต้องหยิบยก ตอบตาม ความรู้สึก
หวนคิดมา คราใด ใจระทึก
เมื่อตกดึก เหว่่ว้า กว่าระงับ
คนจะว่า กระไร ก็ใจเจ็บ
ถูกแนมเหน็บ พ้อบ่น ทนสะดับ
ใครเจอความ ตรมตรอม คงยอมรับ
พร้อมกันกับ เห็นใจ ไม่ท้วงทัก
เวลาผ่าน นานไหม จึงหายนะ
ทุกข์เกินจะ ป้องปราม และห้ามหัก
ความสัมพันธ์ ซื่อตรง มั่นคงนัก
ก็เพราะรัก เก็บไว้ ...อย่างใกล้ชิด