๏ หัวใจที่มืดมิด ๚ะ๛

บินเดี่ยวหมื่นลี้

๏ ฝนฉ่ำร่ำสายจากปลายหน
หล้าหม่นมืดมัวสลัวแสง
ดวงวันมืดดำเคยสำแดง
กลับแฝงม่านหม่นอนธการ
เพียงหยาดหยดรินทุกถิ่นด้าว
ฝนพราวท่ามวันมิผันผ่าน
ใจเจ็บเหน็บหนาวอยู่ยาวนาน
มิผ่านพ้นช่วงสิ่งลวงใจ
เก็บกำคำถามทุกยามเคลื่อน
วันเดือนล่วงละผ่านสมัย
กุมกักรักก่อนที่ซ่อนนัย
ลึกห้วงทรวงในทำไมกัน??
ภาพลวงล่ามคาทุกคราตื่น
มายาหยิบยื่นสะอื้นฝัน
งดงามพันธะรักอนันต์
คล้อยวันผ่านคืนเพียงขื่นครอง
ดื่มด่ำช้ำชอกที่ยอกอก
ใจรกรูปเงาอันเศร้าหมอง
ปล่อยเหงารายรุมเข้าสุมกอง
เนืองนองดั่งฝนท่วมล้นธาร
ดื่มด่ำช้ำชอกที่ยอกย้อน
ใจซ่อนซากรักถูกหักหาญ
มืดบอดกอดฝันของวันวาน
ลืมวารลืมวันที่ผันวน
ฝนซาฟ้าสางสว่างฟ้า
ดวงตาเห็นแจ้งทุกแหล่งหน
ใจกลับมืดมิดสนิทจน-
มืดมนใบ้บอดตลอดกาล๚ะ๛
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน