หนามงิ้วตำหัวใจใครคนหนึ่ง
คงปักตรึงถึงแก่นแน่นไฉน
ถ้าหากถอนเกรงจะหักปักคาใน
เลือดจะไหลไม่หยุดสุดเยียวยา
ยาวสิบหกองคุลีที่เรียวหนาม
ปักลึกลงคงตามความปรารถนา
ตามรู้สึกนึกรักคงปักคา
ทรมาทุกทาง...ทำอย่างไร
เป็นหนามตำหัวใจในที่ลับ
แต่คนกลับแอบมองจ้องสงสัย
เฝ้าจับตาอยากเห็นความเป็นไป
เรื่องรำไร รำไร ไยชอบจัง
หนามงิ้วคือเรียวหนามแห่งความผิด
ในความคิดติดกรอบระบอบขัง
แต่เจ้าหนามชีวิตที่ติดตัง
แทงกระทั่งเลือดสาดขาดใส่ใจ
ปล่อยให้เจ็บจนตายใต้ระบอบ
ที่ตีกรอบมารยาแถมสาไถย
เล่มเท่าศอกตอกทำระยำใด
เป็นเรื่องในระบอบ...ตายชอบธรรม
หนามงิ้วตำหัวใจเจ็บไม่มาก
ไม่เท่าฉากหนามที่แจ้งแทงกระหน่ำ
เมื่อหัวใจตกอับต้องรับกรรม
หนามงิ้วตำอาจิณ...ก็ยินดี