ขอบคุณฟ้าเดือนเก้าสีเศร้าหม่น
หลั่งสายฝนจนโชกโลกหงอยเหงา
จนคล้ายสิ่งแวดล้อมย้อมสีเทา
ทั้งป่าเขาเงาหมองของจันทรา
ขอบคุณความมืดมัวทั่วแดนสรวง
ดาวทุกดวงที่สมคบกันหลบหน้า
ขอบคุณรัตติกาลที่ผ่านมา
ที่ช่วยพากันมอมอย่างพร้อมเพรียง
ด้วยความหมองของโลกโศกหดหู่
จนคนดูฟิวส์ขาดไม่อาจเลี่ยง
รับรู้ความเศร้าโศกของโลกเอียง
ได้ยินเสียงใครร่ำร้องคร่ำครวญ
จนหัวใจเฉยชาลืมตาตื่น
ด้วยเสียงคลื่นคืนหม่นจนปั่นป่วน
ด้วยเสียงใครสักคนวนก่อกวน
ให้รู้สึกนึกทวนที่ควรนึก
มีคิดถึงผูกพันอันซุกซ่อน
มีอาวรณ์ อาลัย ในรู้สึก
มีความ "ห่วงบ่วงใจ" ในส่วนลึก
ยังผนึกแน่นในหัวใจจำ
ขอขอบคุณพระพายกับสายฝน
ที่ช่วยดลหัวใจในคืนค่ำ
ใครบางคนที่หม่นทรวงร่วมบ่วงกรรม
ให้เลิกอำบางคนและตนเอง