เมื่อได้รับข้อความที่ถามไถ่
เธอรู้สึกอย่างไรใจอยากถาม
รำคาญหรือหัวใจไหวโครมคราม
หรือไร้ความรู้สึกคิดนึกใด
คนส่งข้อความไปใจระส่ำ
เกรงล่วงล้ำรบกวนนั่งครวญใคร่
บางครั้งยังรู้สึกนึกเสียใจ
ที่ทำไปพลการประจานตน
เป็นคนมิยับยั้งทั้งรุ่มร่าม
ดูไม่งาม บังอาจ ขาดเหตุผล
คำตำหนิติเตียนจึงเวียนวน
ให้อดทน ขยัก มิทักทาย
ตำหนิตนในส่วนไม่ควรริ
แต่ถ้าเธอตำหนิ สิเสียหาย
จะรู้สึกหงุดหงิดผิดมากมาย
ยังมิวายแย้งบนเหตุผลตัว
ก็ที่ส่งข้อความถามเสมอ
เพราะมีเธอสดใสอยู่ในหัว
จึงถือเป็นกันเองมิเกรงกลัว
จึงรื้อรั้วที่กั้นสัมพันธ์เรา
ยังไม่ได้คำตอบชอบหรือชั่ว
หรือควรรั้วกั้นกางไว้อย่างเก่า
เธอจะเลือกอย่างไรจะไม่เดา
เกรงจะเหมาว่่าเธอก็เอออวย
(อาจจะเหมาว่าเธอไม่เอออวย)