ยามชีวิตขาดแคลนแสนโชคร้าย
ความรักหาย เพื่อนห่าง หวังร้างหวัง
บนความขาดซ้ำซ้ำเพียงลำพัง
ช่วงชีวังมิรู้อยู่อย่างไร
เป็นช่วงที่ชีวาตม์ขาดพี่เลี้ยง
คอยอยู่เคียง อาทร วอนถามไถ่
ด้วยความรัก ทักท้วงด้วยห่วงใย
ชีวิตใดก็ต้องอิงพิงสักคน
เพราะชีวิตอยู่ไม่ได้ถ้าไร้รัก
คอยเป็นหลักหัวใจในบางหน
ยามหัวใจแห้งผากยากอดทน
รักคือฝนหยาดชุ่มหุ้มหัวใจ
ถ้าหากในชีวียังมีเพื่อน
คอยตักเตือนปลอบขวัญวันร้องไห้
คอยปลอบปลุกลุกช่วยคอยอวยชัย
ปัญหาใหญ่ทุกข์หนักจักผ่อนคลาย
และถ้าหากชีวียังมีหวัง
การจะยังชีวีมีความหมาย
คนที่เจตนาฆ่าตัวตาย
ล้วนโชคร้ายที่ชีวาตม์ขาดพร้อมกัน
คนขาดแคลนคนหนึ่งจึงมองหา
พี่เลี้ยงของชีวามาปลอบขวัญ
"เมื่อเธอให้พิงพึ่งจึงสำคัญ
เป็นพี่เลี้ยงชีวันอันขาดแคลน"