ความหวาดหวั่นพรั่นพรึงถึงกระดูก
คิดไม่ถูกถ้อยถักจารอักษร
จักจารึกลงหทัยใจรอนรอน
แต่ขื่นค่อนซ่อนกลิ่นยากยินยล
จึงเก็บงำมิพร่ำเผยสุดเอ่ยอ้า
ใจละล้าเลิกคิดอาจผิดผล
เพราะความจริงสิงสู่รู้กมล
รักชอบกลรู้สึกสำนึกใน
โปรดอ่านจิตคิดหันมองฉันบ้าง
วจีค้างมิกล้าลั่นสุดหวั่นไหว
ความรู้สึกแห่งฉันเห็นทันใด
หากเอ่ยไปว่าลาก่อนตัดตอนลวง
ใคร่ให้เธอได้เห็นฉันเป็นอยู่
เธอมิรู้หน่วงเหน็บเจ็บห่วงหวง
มิได้ยินเก็บคำอำแดดวง
รักท้นทรวงเต็มแก่...มีแด่เธอ
Fear runs through my bones
putrefied to write the words in my heart
scared to speak them out loud
perhaps if I keep quit
they will not be true
for the love I feel is wrong
look at me read my mind
I can not tell you how I feel
if I did good bye would soon follow
If I could show you I would
why can you not see my pain
feel the love I have for you hear my silent words
(Brittney Pennington)
1616
1
1
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
