วันเวลาล่วงไปเหมือนไร้ค่า
กับคำว่ารักๆจนหนักอก
เก็บมาคิดเช้าค่ำเจียนช้ำพก
ปลงไม่ตกหมกไหม้หทัยตรม
คนละสุดขอบฟ้าภูผากั้น
เฝ้าใฝ่ฝันค่ำคืนคิดขื่นขม
อยากอยู่ใกล้เชยชิดได้พิศชม
ฟังคารมฉอเลาะเพราะจับใจ
จึงเป็นคนเหม่อลอยคอยชะเง้อ
บางทีเพ้อรำพันจิตหวั่นไหว
เพราะต้องฤทธิ์พิษรักปักทรวงใน
ดั่งคนไข้ห่อเหี่ยวรอเยียวยา
เมื่อประตูแห่งกาลเปิดม่านรัก
จึงประจักษ์ในกลคนมุสา
หลอกให้รักข้างเดียวเปลี่ยวอุรา
เวทนาดวงจิตที่ผิดทาง
สูญเวลาเสียเปล่าไม่เข้าท่า
กับมารยาพลิกแพลงที่แสร้งสร้าง
ช่างแนบเนียนเสียจริงอิงอำพราง
รักอับปางสิ้นซากมิอยากยล
เสียดายคืนวันวารถูกผลาญพร่า
วันเวลาล่วงลับลวงสับสน
พายุรักหักหายคลายกมล
ขอตั้งต้นใช้ค่า...เวลาทอง
(๒๗ พฤษภาคม ๒๕๓๐)
1566
1
1
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
