คืนสงบซบม่านวิมานฟ้า
จันทร์เจิดจ้าเต็มดวงในห้วงหาว
แสงยิบยับดุจเพชรคือเกล็ดดาว
งามวับวาวน่ารักจักรวาล
วิสาขะเดือนเพ็ญเด่นสง่า
ขาดนางฟ้าคู่เคียงฟังเสียงหวาน
ยินแต่คำผรุสวาทสาดวิมาน
คงแหลกลาญย่อยยับถึงอับจน
เหลือเพียงแต่เทวานั่งว้าเหว่
ต้องร่อนเร่พรายพลัดคราขัดสน
เคยชี้ชวนยวนเย้าเสาวคนธ์
กลับทุกข์ทนหม่นหมองนองน้ำตา
วิมานแก้วแววไวเคยไสยาสน์
ต้องนิราศแรมร้างห่างเวหา
เมื่อเทวีศรีเสน่ห์เกลียดเทวา
จักรวาลม่านฟ้าก็น่าชัง
จึ่งขอแต้มลายลักษณ์อักขระ
ไว้พบปะอ่านจบสบสมหวัง
ณ ห้วงหาวดาวเกลื่อนเตือนภวังค์
ประหนึ่งดังเครื่องหมายนิยายรัก
วอนเทวีศรีนภาเมตตาบ้าง
ถึงถากถางยอมช้ำระกำหนัก
มิรังเกียจพจมานยังหวานนัก
เถอะ...พบพักตร์คงสิ้นราคินใจ
(๑๑ พฤษภาคม ๒๕๓๐)
1582
2
1
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
