ฟ้าแม่สอดยอดเขาสีเทาหม่นม่านสายฝนหล่นครอบขอบฟ้าหายอยู่บนหอการบินจินต์วุ่นวายอยากฝ่าสายฝนหนักไปดักรอเฮลิคอปเตอร์ไปขนคนเจ็บหนักฟ้าฝนเป็นอุปสรรคหนักไหมหนอเท่าที่ยืนประเมินก็เกินพออุปสรรคหนักข้อจนท้อใจแม้จะส่งใจช่วยอวยพรเสมอเฮลิคอปเตอร์เจอฝนส่งลงไม่ได้รถพยาบาลมารอก็กลับไปรันเวย์ในความจริงจึงนิ่งงันคนใจหมองมองรันเวย์ว้าเหว่ลึกด้วยรู้สึกรันเวย์ใจไกลเกินฝันเครื่องบินใจใครหนาจะฝ่าฟันม่านฝนฝันนั้นปิดทุกทิศทาง