หัวใจใส่กลอน กลบท สะบัดสะบิ้ง

ดั้นด้นมาที่นี่กระวีกระวาด
เพือโอกาสหัวใจอาจใฝ่อาจฝัน
มิใช่เพื่อถูกบีบจนตีบจนตัน
เพราะมิรับสัมพันธ์พิลั่นพิลึก

ไม่อาจยอมรับรักพิพักพิพ่วน
โดยกระบวนรู้จักกระอักกระอึก
เห็นเพียงชื่อหรืออกระทกระทึก
ความรู้สึกของใครปานไฟปานฟืน

จะสร้างรักควรยื่นคำชื่นคำชม
แทนการใช้อารมณ์มาข่มมาขืน
จะคบใครจริงจังให้ยั่งให้ยืน
มิควรฝืนจนมิตรระอิดระอา

บรรยากาศการพบควรอบควรอุ่น
ความเมตตาการุญมีคุณมีค่า
การหมายปองครองคู่ใช่ปูใช่ปลา
อันซื้อหาที่ชอบมาครอบมาครอง

เขียนกลอนรักจงใจให้ไหวให้หวาน
ให้ผู้อ่านเอมอิ่มชวนยิ้มชวนย่อง
มิได้แถมแก้มอิ่มให้ลิ้มให้ลอง
แค่ร้อยกรองสะกิดต้องจิตต้องใจ

รักเถิดรักบทกวีที่สร้างที่สรรค์
แต่อย่าฝันละเมอจนเผลอจนไผล
แม้กลอนจะอบอุ่นละมุนละไม
แต่มิใช่หัวใจละไมละมุน
....................................

กลบทสะบัดสะบิ้ง มีข้อบัญญัติ
เพิ่มจากกลอนทั่วไปคือ
1)กำหนดให้ช่วงหลังของกลอนแต่ละวรรคมี 4 คำ
2)ใน 4 คำนั้น ให้คำที่ 1 กับ 3 ซ้ำกัน และ
ให้คำที่ 2 กับ 4 เป็นสัมผัสอักษร
3)ให้คำท้ายของช่วงกลาง สัมผัสสระกับคำที่ 2 ของ
ช่วงหลัง ในแต่ละวรรคของกลอน
อ้างอิง ใน กลบทศิริวิบุลกิตติ์ และ จารึกวัดพระเชตุพนฯ