ตำนานเก่า

คนกรุงศรี

  อยากกลับบ้าน ย่านเก่า ที่เราจาก                      
  คิดถึงมาก มัวหม่น จนเศร้าหมอง
  ไปอีกครั้ง หวังเห็น เช่นใจปอง                           
  เพื่อเหลียวมอง ความหลัง ครั้งก่อนลา

  บ้านมุงจาก ฟากทำ ด้วยลำไผ่                
  ด้านทิศใต้ ใกล้คุ้ง ริมทุ่งหญ้า
  เคยมีลาน ลอมฟาง ข้างคันนา                   
  กระดังงา กอแก้ว เป็นแนวกัน

  แคร่ไม้ไผ่ ใต้สะเดา ตัวเก่าก่อน                  
   มันผุกร่อน หักลง มิคงมั่น
   เมื่อวันเก่า เราหนอ นั่งรอจันทร์                 
   พอตะวัน ลับลา ดาราพราย

   แลจันทร์เรียว เกี่ยวฟ้า ขึ้นห้าค่ำ                     
   แล้วลอยต่ำ ลงมา ลับตาหาย
   เหมือนลมเหนือ พัดล่อง ต้องผิวกาย                    
   กลิ่นกำจาย กระดังงา ยามราตรี

  เคยอยู่เรียง เคียงเจ้า ครั้งเก่านั้น                 
  ปัจจุบัน เลือนหาย มลายหนี
   ภาพความหลัง ครั้งเก่า เราเคยมี               
   แต่วันนี้ เป็นตำนาน ร้าวราญใจ

  จึงจากนา มาเมือง ลืมเรื่องเก่า                    
   หวังว่าเศร้า อาจลด หมดลงได้
  กับแอบหวัง เลือนราง ว่าบางใคร                   
  จะช่วยให้ หายช้ำ....ลืมตำนาน