เพราะยังมีเธออยู่เป็นคู่ขวัญ
จึงไม่เคยสักวันจะขวัญเสีย
แม้บางครั้งคนไกลทำใจเพลีย
ใช่อ่อนเปลี้ยเสียจนทุรนทุราย
เธอยังคอยปลอบขวัญเหมือนวันเก่า
ความหงอยเหงาเฉาบ้างก็จางหาย
เธอมิเคยลบหลู่หรือดูดาย
หากสอดส่ายสายตาเอื้ออาทร
มิเคยปล่อยให้ต้องละอองฝน
คอยกังวลดูแลแม้ลมอ่อน
คอยเป็นร่มคันงามยามแดดร้อน
เป็นคำพรคำพระชนะภัย
ถ้าถึงวันเจ็บช้ำล้มคว่ำหน้า
คงจะต้องร้องหาอย่าสงสัย
อาจจะขอซุกอก..ถ้าตกใจ
ถ้าคนไกลใจดำ...ทำร้ายกัน
แต่ตอนนี้อยากขอยืนต่อสู้
เพื่อเรียนรู้ทุกสิ่ง..."จริงหรือฝัน"
มิอยากออกนอกสนามยามติดพัน
จึงยืนยันว่าจะอยู่...สู้ต่อไป