คนเหงาที่ก้าวพลาด

ฉันเป็นคนขี้เหงาเปลี่ยวใจนัก
จึงมาตกหลุมรักเธอโดยง่าย
เพียงแค่เธอมอบคำหวานก็หวั่นไหว
ยอมให้เธอทั้งใจไม่คิดเผื่อ
ยังทุ่มเทเพื่อเธอทั้งชีวิต
ไม่เคยคิดระแวงเลยทุกเมื่อ
หลายคนเตือนเรื่องเธอยังไม่เชื่อ
ไม่เคยเผื่อหัวใจไว้เพื่อจาก
ในวันนี้รู้ตัวว่าตาบอด
แค่เธอหยอดคำหวานก็รักมาก
ที่แท้เธอก็คือพ่อนักรัก
ไม่เคยปักหลักใจให้ใครจริง
เธอจากไปพร้อมคำว่าลาก่อน
มันสะท้อนกลับหมดเลยทุกสิ่ง
ที่ผ่านมาฉันรักเธอจากใจจริง
แต่เธอกลับมาทิ้งให้เดียวดาย
เจ็บเกินเจ็บเก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่
จึงยอมสู้เพราะฝืนยิ้มให้ไม่ไหว
คนตาบอดเพิ่งเจอแสงรำไร
เจ็บแค่ไหนก็ต้องยอมให้เธอลา
แล้วตะโกนไปว่าฉันลาก่อน
จบแล้วนะละครอย่าพร่ำหา
คนขี้เหงาแม้วันนี้มีน้ำตา
แต่วันหน้าจะไม่มีวันอ่อนใจ