ขอบคุณผ้าห่ม

Parinya

คนหัวใจชาชืดจืดสนิท
ไม่มีคนสะกิดให้หวามไหว
จึงซึมเซา เหงา หนาว มายาวไกล
แม้มีใคร อาทร มิผ่อนเพลา

เหมือนไม่มีพลังพอก่อเกิดผล
ไม่อาจดลหวานเปี่ยมได้เทียมเท่า
แต่เมื่อเธอเอื้อจิตสะกิดเกา
ความรู้สึกเหี่ยวเฉาเริ่มเบาบาง

เหมือนดวงจันทร์ดั้นด้นผ่านพ้นเมฆ
อาจเช่นเฉกคนหัวใจใสสว่าง
ผิงคารม ห่มอาทร นอนยิ้มพลาง
คงถึงคราวหนาวจางอย่างมีนัย

ผ้าห่มกลอน อ่อนนุ่ม เธอคลุมมอบ
คือผ้าผืนชื่นชอบตอบจิตได้
เวลากอดซาบซึ้งตรึงหทัย
เหมือนมีไอกรุ่นกรุ่นให้อุ่นอิง

ผ้าห่มจากหัวใจใครกันหนอ
ช่างถักทอเส้นใยสดใสยิ่ง
ทั้งออกแบบแถบผ้าน่ารักจริง
ทุกทุกสิ่งเจาะจงได้ลงตัว

จะเก็บไว้อย่างดี คลี่คลุมห่ม
ป้องกันลม ฝนตก อาจปกหัว
มิให้ใจเปียกปอน นอนสั่นรัว
จะไม่กลัว ลมกราด ฝนสาดกราว
..........................................
             "ผ้าห่ม"
       
ผ้าห่มกลอนร่อนผ่านจากม่านฟ้า
เหินเวหามาห่มคนจมหนาว
ด้วยโอบเอื้อเจือจุนอบอุ่นยาว
จนผะผ่าวราวกรุ่นด้วยอุ่นไอ

"หาดบางสนฉงนบ้างคนบางหาด
สายตากราดทั่วทิศลิขิตไข
คนน่ารักพักผ่อนร่ายกลอนไกล
อุ่นละไมคนไกลหาดมุ่งมาดมา "

เป็นบทกลอนอ้อนฝากยากเพียงไหน
แต่พ่ายความตั้งใจที่ไกลกว่า
มิเคยปล่อยลอยหายจากสายตา
อาจฟันฝ่ามาตรงตรงเพราะจงใจ

เปรียบเส้นสายด้ายหนาทอผ้าห่ม
เส้นคารมคมความคิดลิขิตใหม่
เส้นสวยหรูดูเด่นเส้นเยื่อใย
สอดสานในผ้าห่มจนสมบูรณ์