ด้วยใจยัง กังวล ปนวิตก มันเวียนวก วุ่นวาย ให้สับสน ตัดสินใจ ไม่ขาด อาจกังวล เหมือนเป็นคน สองใจ ไม่มั่นคง
หนึงก็รัก ปักใจ ไม่อาจทิ้ง หนึ่งก็ยิ่ง ห่วงหา ดั่งว่าหลง ต้องเลือกหนึ่ง ทิ้งหนึ่ง จึงพะวง ยากเจาะจง เจ็บใจ ปวดในมาน
ช่างกระไร ใจหนอ ชอบก่อเรื่อง จะโกรธเคือง ผลักใส ให้สงสาร ก็เคยสั่ง และสอน แต่ก่อนกาล แม้ว่าขาน อย่างไร ก็ไม่จำ
มันน่าชิง น่าชัง คนช่างรัก ปากหวานนัก วาจา เหมือนน่าขำ แต่พูดจริง จากใจ ในทุกคำ ร้อยลำนำ ฝากให้ ใครระวัง