ความรู้สึก จากใจ คนปลายแถว
ที่ฉายแวว กังวล จนหม่นหมอง
อยากแนะนำ สิ่งล้วน ที่ควรตรอง
แม้ขุ่นข้อง เคืองก็ ขออภัย
หลับเถอะนะ ตักนี้ พี่ให้หนุน
แม้มิอุ่น คงก็ พอทนไหว
มิเท่าเตียง ที่ห้อง ของทรามวัย
แต่ว่าใจ ห่วงหา ด้วยอาทร
ลดกังวล หม่นหมอง เรื่องต้องคิด
ผ่อนสักนิด พักการ เรื่องงานก่อน
หรือให้เห่ เปลไกว ถึงได้นอน
ขับบทกลอน กล่อมถึง จึงนิทรา
เป็นห่วงจัง จากฤทัย คนไกลห่าง
อาจอ้างว้าง แต่ใจ ยังใฝ่หา
เป็นคนหนึ่ง ซึ่งออก นอกสายตา
ก็มิว่า เพียงใจ ขอใกล้เคียง
ความรู้สึก จากใจ คนปลายแถว
คงมิแคล้ว หม่นหมอง แต่ต้องเสี่ยง
ขอแค่หวง ห่วงหนอ ก็พอเพียง
จึงเรียบเรียง ความนัย มาให้ฟัง