ก้มลงเก็บหัวใจ ไยถูกทิ้ง
ให้นอนกลิ้งเหมือนตายกลางทรายหล่ม
ทั้งลายพร้อยรอยร่องของมีคม
จนนอนจมกองเลือดถูกเชือดยับ
บาดเจ็บจนสุดกลั้นสั่นระริก
มิอาจพลิกดิ้นรนจนขยับ
เหมือนดังถูกลงมีดกรีดจนยับ
แถมมีรอยถูกสับสลับรอย
บาดเจ็บหนักเกินไปแล้วใจเอ๋ย
เจ้าสังเวยความรักหนักไปหน่อย
เจ้าคงรับคมมีดกรีดทยอย
จึงมากมายลายพร้อยด้วยรอยริ้ว
เลือดยังไหลไม่หยุดประดุจน้ำ
มิครวญคร่ำซ้ำทนจนหน้านิ่ว
คงอัดอั้นกลั้นเจ็บเก็บเป็นทิว
เพื่อคอยคิวสังเวยไม่เคยพอ
ไม่อยากถามว่าทำไมจึงไม่หนี
ไม่เคยมีคำตอบมอบสักข้อ
แค่เห็นเจ้าหันมาน้ำตาคลอ
คำคาคอทุกความถามมิลง
จะเยียวยาหัวใจอย่างไรนี่
เพื่อให้มีความหมายตายผ่อนส่ง
เพระหัวใจพังพังยังมั่นคง
จะดำรงสภาพเลือดอาบใจ