จะให้ลืมอย่างไรเมื่อใจคิด
อยากยลพิศเพียงพักตร์เธอหนักหนา
แม้เคยบอกทำใจไร้มารยา
แต่อุราซ่อนรักหนักทรวงใน
มิอาจหักห้ามใจต่อไปแล้ว
ขอน้องแก้วรับรักอย่าผลักไส
คิดเสียว่าทำบุญเอื้ออุ่นไอ
เป็นแรงใจแห่งพี่ชุบชีวา
ดั่งนกน้อยพบคอนน่านอนพัก
จึงยากนักจักไกลอาลัยหา
เฉกเช่นจิตคิดหวงห่วงสุดา
ยากจะลาลืมร้างเหินห่างกัน
จักขอซบกับคอนอันอ่อนนุ่ม
ซึ่งโชกชุ่มด้วยเสน่ห์มิเหหัน
เลิกผกผินบินว่อนจรจรัล
เลิกใฝ่ฝันคอนอื่นมาชื่นชม
เกรงแต่คอนแกว่งไกวให้ไหวหวั่น
สายสัมพันธ์เคยชื่นคงขื่นขม
เจ้านกน้อยคงเศร้าเหงาระทม
ร้าวระบมผกผินจำบินไป
มิลืมเลือนจากเธอยังเพ้อพร่ำ
ทุกเช้าค่ำรำพันคิดหวั่นไหว
คะนึงนุชสุดหวงยอดดวงใจ
จะกล่าวไยว่าไม่รัก...ใครจักเชื่อ
(๑๘ พฤศจิกายน ๒๕๓๑)
1395
4
1
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
